Cynizm w jego ustach (i nogach) to nieustraszona broń - o spektaklu "Mt 9,7" w choreografii Rafała Urbackiego prezentowanym na Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym RETRO/PER/SPEKTYWY 2012 w Łodzi pisze Katarzyna Lemańska z Nowej Siły Krytycznej.

Mężczyzna na wózku nakręca pozytywkę, z której płynie ckliwa melodyjka. Performer nakreśla w powietrzu kształt serca i gestami wskazuje na widzów. Próbuje nawiązać bezpośredni kontakt z publicznością. Obrazek wzruszający, gdyby nie fakt, że pozytywka to plastikowa figurka Matki Boskiej, a z twarzy mężczyzny nie schodzi szelmowski uśmiech. Rafał Urbacki manipuluje bowiem widzami, od początku wciskając nam kit, że jego solowy spektakl to wyłącznie opowieść o niepełnosprawności i wykluczeniu. Tancerz już we wstępie tłumaczy się z tytułu "Mt 9,7" - to cytat z Ewangelii św. Mateusza o paralityku: "On wstał i poszedł do domu". I Urbacki wstaje z wózka inwalidzkiego, ale zamiast iść do domu czy "odtańczyć" solo, prezentuje lecture performance oparte na własnym życiorysie. Przez dziesięć lat poruszał się wyłącznie na wózku, teraz - mimo postępującego zaniku mięśni, miopatii i polineuropatii - chodzi, tańczy na scenie, tworzy własne p