Podczas sześciu przedstawień ma­lowniczej baśni scenicznej Aleksan­dra Olszakowskiego pt. ,,Cudowny bursztyn" wykonanej na scenie Te­atru Miejskiego w Inowrocławiu przez zespół popularnego ,,Baju Po­morskiego" - mały widz w sposób nieco odmienny reagował na rozgrywającą się akcję widowiska i na grę aktorów. Rozlegał się wprawdzie na widow­ni jak zwykle beztroski śmiech dzie­cięcy, lecz swego rodzaju poważne skupienie jakie często malowało się na twarzach naszych milusińskich dowodziło, że dzieci przeważnie ro­zumiały istotny sens baśni. Żywe słowo, świetne efekty sceniczne i muzyczne oraz gra żywych ak­torów sugestywnie przemawiały do wyobraźni dzieci, które dobrze zdawały się odróżniać sens fantazji od rzeczywistości. Nie znajdowały wśród młodych widzów pełnej aprobaty nierealne perspektywy o rzekomym beztroskim szczęściu, roztaczane wobec dzielnego rybaka Jasia przez zwodniczą ,,królowę Syren", córę boga