"Nesting" w choreografii Idana Cohena w Krakowskim Teatrze Tańca. Pisze Alicja Muller w Teatraliach.

Ślad to taka dziwna forma (nie)obecności. Niby zakotwiczony w przeszłości, a jednak kusząco bliski. Jest pozostałością po tym, co przeminęło, jednocześnie współtworząc "tu i teraz". Bardziej konkretny niż pamięć, chociaż mniej wyraźny od zdjęcia. Czasem natrętnie przypomina utracone, kiedy indziej jest li tylko metaforą, niewidzialnym odciskiem. Twórcy spektaklu "Nesting" śladów szukają poza miejscami pamięci, a co za tym idzie - poza oficjalną historią. Stąd pytania o to, co widziały kamienie wmurowane w domy, w których mieszkamy albo o to, jaka była opowieść tego, kto siedział na naszym fotelu poprzedniej nocy. Przychodzimy, odchodzimy - chciałoby się powiedzieć, cytując Piwnicę pod Baranami. Przychodzą i odchodzą bohaterowie spektaklu "Nesting" w choreografii Idana Cohena. Leciuteńko, na paluszkach zaczynają wić swoje domy, a co za tym idzie - swoje opowieści. Dlaczego ich po prostu nie zbudują? Bo wicie zdaje się o wiele bardziej mi