Nareszcie na szklanych ekranach zaczęły się częściej ukazywać filmy telewizyjne produkcji polskiej. Nareszcie można powiedzieć, że coś się w tej dziedzinie ruszyło, coś poprawiło. Nie jest jeszcze tak jak być powinno. Po pierwsze - filmów telewizyjnych mogłoby być jeszcze więcej, a po drugie - ich tematyka mogłaby bardziej się obracać wokół spraw współczesnych i polskich, a mniej wokół dalszej i bliższej historii. Oto na przykład - jeżeli nie liczyć interesującego zresztą, zwłaszcza miłośników jazzu filmu muzycznego "Tryptyk jazzowy" z udziałem zespołów A. Kurylewicza, "Hagaw" i "Novi" - obejrzeliśmy w ubiegłym tygodniu film w reżyserii J. Rybkowskiego "Bardzo starzy oboje" w świetnym wykonaniu B. Ludwiżanki i K. Opalińskiego oraz film pt. "Zbrodnia lorda Artura Saville'a" w reżyserii W. Lesiewicza. Z tych dwóch obrazów "Bardzo starzy oboje" osadzony był we współczesności. Niestety, w poprzednich tygodniach filmów współczesnych