Tomasz Łubieński jest autorem nie­łatwym. Zarówno dla realizatorów jego sztuk, jak i dla publiczności. Sam zre­sztą do tego się wielokrotnie przyzna­wał, stwierdzając, że pisze "antyteatralnie" i nie może wciąż trafić na swego reżysera lub aktora. Mieliśmy ostatnio okazję obejrzeć najnowszą sztukę Łubieńskiego pt. "Historia z psem", której prapremiera odbyła się w Teatrze Kameralnym. Po wystawianych wcześniej we Wro­cławiu ,,Koczowisku" i "Śmierci ko­mandora", "Historię z psem" cechuje, jak się okazało, najwyższy stopień trudności. Pozostając z całym szacun­kiem dla autora trzeba powiedzieć po prostu, iż rzecz jest ciężko strawna i nudna. Temat (emigracja polska) dziś przegadany i przenicowany na wszyst­kie sposoby, nikogo już tak nie emo­cjonuje, nawet gdy ubarwi się go ko­stiumem z ubiegłego stulecia (a może właśnie dlatego?). Szczęśliwie dla re­żysera Tadeusza Minca, obeznanego zresztą już z Łubieńskim, do sztuki tej