Wystawienie "Korowodu" w Wiedniu w 1921 r. wywołało zamieszki. Zakazano dalszych przedstawień.

Sztuka Arthura Schnitzlera powstała w 1897 r., została opublikowana w 1903 r., ale już rok później zakazano jej drukowania w Niemczech. Cóż tak bulwersowało widzów w tej sztuce? Powiedzieć trzeba, że są to lata, kiedy Zygmunt Freud ogłosił rewelacje o tym, że popęd seksualny decyduje o wielu naszych czynach i pragnieniach. Jakkolwiek tłumiony przez kulturę i wychowanie, nieustannie daje znać o sobie, i to zarówno u profesora czy hrabiego jak prostego żołnierza. Schnitzler jako psychiatra znał pracę twórcy psychoanalizy. "Korowód" opowiada o dziesięciu spotkaniach kobiet i mężczyzn. Zestaw pań i panów stanowi reprezentację wszystkich warstw społecznych. Wszyscy śpią ze wszystkimi i poruszają się w korowodzie zdrad i zapewnień o wierności, słowem w kręgu hipokryzji. Nikt nie lubi, gdy się ujawnia jego skryte pragnienia. I z pewnością to rozwścieczało wiedeńczyków w 1921 roku. Agnieszka Glińska, reżyserka spektaklu w warszawskim Teatrze