Zastanawiałem się przez święta, z czego w oczach statystycznego Polaka słynie dziś Joanna Szczepkowska. Na pewno z tego, że przed laty ogłosiła w telewizji koniec komunizmu. Z tego, że w proteście przeciwko nieznośnemu reżyserowi zdjęła podczas spektaklu majtki i wypięła gołą .... Również z tego, że niedawno pozwoliła się wybrać na stanowisko szefa ZASP-u, po czym wkrótce - abdykowała. Wreszcie z tego, że co pewien czas jak czkawką odbija się jej rzekoma rywalizacja ze znaną powszechnie wybitną aktorką. Z jednym tylko statystyczny Polak ma kłopot, myśląc o aktorce Joannie Szczepkowskiej. Mianowicie z wymienieniem jej znaczących lub choćby tylko interesujących ról teatralnych, które ostatnio zagrała albo gdziekolwiek gra je obecnie - pisze Sławomir Pietras w Tygodniku Angora.

W drugi dzień świąt wielkanocnych telewizyjna emisja Pasji wg św. Łukasza Krzysztofa Pendereckiego, którą zachwyciłem się przed rokiem, kiedy w Alwerni publicznie nagrywano to dzieło pod dyrekcją samego kompozytora. Zgodziłem się wtedy z Jackiem Marczyńskim, który napisał w "Rzeczpospolitej", że jest to dopiero półprodukt. Jak zwykle się nie pomylił. Powierzenie wizji teatralnej tego arcydzieła muzyki XX wieku Grzegorzowi Jarzynie okazało się pomyłką i błędem. Pomyłką, bo choć to wybitny reżyser teatralny, wizji takiej po prostu nie miał. Można było to wcześniej sprawdzić, prosząc o konspekt, wstępną aranżację lub choćby obszerniejsze wyjaśnienia. Błędem natomiast nazywam dopuszczenie do kombinatorstwa typu: malowanie prostokącików na twarzach wykonawców w okolicach ust, odziewanie rosłych chłopów w długie suknie z dekoltami, pozostawienie przebiegu utworu w statycznej konwencji oratoryjnej i nieliczenie się z sensem łacińskiego