W N-RZE 1 br. zamieściła "Kame­na", z okazji zainaugurowania przez Lubelszczyznę warszaw­skiej "Panoramy województw", artykuł pt. "Sentymentalnie i... trzeźwo". Był to kolejny mój przegląd osiągnięć powojennego lubelskiego teatru drama­tycznego, odpowiednio zaktualizowany i zakończony życzeniem, by teatr ten miał w najbliższym czasie takie tłumy przyjaciół, jakimi mógł się poszczycić w pierwszych latach po wyzwoleniu. Zrelacjonowałam następnie szczegó­łowo uczestniczenie Teatru im. J. Oster­wy dwoma specjalnymi premierami w kulminacyjnych lipcowych obchodach XXX-lecia Polski Ludowej. A oto na przełomie listopada i grudnia powstaje nowy fakt historyczny wymagający od­notowania: jubileusz 30-lecia samego teatru, który był przecież w sierpniu 44 roku pierwszym teatrem odro­dzonej Polski i pierwszym stałym teatrem Lublina. Piszę te słowa przed jubileuszem, ukażą się w druku już po nim, taki jest cykl produkcyjny dwutygodnika. Za późno by�