Teatr polski ostatnich lat wiele zawdzięcza Piotrowi Cieplakowi. Choć brzmi to pompatycz­nie, nie zmienia faktu, że właśnie dzięki temu re­żyserowi zaistniał na naszych scenach dawno nie­obecny repertuar: "Historyja o chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim", baśń Gozziego, Białoszewski, a teraz "Historyja o Miłosiernej, czyli Testament psa" Ariano Suassuny. Wraz z ty­mi tekstami Cieplak wnosi oryginalny ton, jego pytania o sacrum i profanum zanurzone są w kon­kretności, a codzienność zyskuje wymiar metafi­zyczny. Misteria czy moralitety Cieplaka dzieją się tu i teraz, pomimo manifestacyjnej wręcz te­atralności. Cieplak wierny jest swoim upodoba­niom, realizuje teatr osobny, rozpoznawalny. To teatr metafizyczny, jeśli nie religijny. I nie ma w nim nic z konfesyjności czy dogmatycznej sztywności, przeciwnie - jest przewrotność, pro­wokacja, ludzka nieobliczalność. Wraz z objęciem w zeszłym sezonie kierow­nictwa artystycznego Teatru Rozmaitości w War