EN

4.12.2007 Wersja do druku

Ciemność widzę

"Pomrocność Jasna" w reż. Piotra Nowaka Akme Studio w Centrum Artystycznym w Warszawie. Pisze Kamila Mścichowska w Teatrze.

David Lindsay-Abaire - laureat Nagrody Pulitzera w 2007 roku za sztukę "Rabbit Hole"; autor sztuk teatralnych ("Kimberly Akimbo", "Wonder of the World"), scenariuszy filmowych ("Fuddy Meers") oraz librett do musicali ("Shrek", "High Fidelity"). "- Nie wiem, o co tu chodzi? - Ja ci zaraz, kochana, wszystko wytłumaczę". Tak zaczyna się każdy poranek Claire i Richarda - bohaterów "Pomrocności Jasnej", wystawionej przez Piotra Nowaka w warszawskim Teatrze Montownia. Reżyser zapowiadał komedię typu "Pulp Fiction", charakterystyczne postaci i świat widziany oczyma kobiety cierpiącej na amnezję. Rzeczywiście, stylistyka Quentina Tarantino zdominowała spektakl, ale nie można jednym kluczem otworzyć wszystkich drzwi. Czarny humor i absurdalne sytuacje śmieszą widzów, których jednak wcale nie interesuje ich opowiadana historia. Przedpremierowe zapowiedzi sugerowały, że sztuka inicjuje wędrówkę w głąb duszy i zachęca do dokonywania przewartościowań. Może w lektu

Zaloguj się i czytaj dalej za darmo

Zalogowani użytkownicy mają nieograniczony dostęp do wszystkich artykułów na e-teatrze.

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się.

Tytuł oryginalny

Ciemność widzę

Źródło:

Materiał nadesłany

Teatr nr 11

Autor:

Kamila Mścichowska

Data:

04.12.2007

Realizacje repertuarowe