"Ciemności" Pawła Demirskiego w reż. Moniki Strzępki w Teatrze im. Żeromskiego w Kielcach i w Teatrze IMKA w Warszawie. Pisze Jacek Sieradzki, członek Komisji Artystycznej XXIV Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.

Przeoczyłem Magdę Grąziowską. Drapiąc się po schodach na pierwsze piętro Teatru im. Żeromskiego prześlizgnąłem się oczami po stojącym przy bileterce chudym stworzeniu w dresach i klapkach na bosych nogach, śledzącym nic nie rozumiejącym wzrokiem wchodzących. Piękna aktorka była nie do poznania; jej ofiarność zdaje się nie mieć granic, żeby wspomnieć tylko niedawne obnażanie się na mrozie w spektaklu 1946. Tu dostała rolę "wszechInnego": obcego, poniżonego i odtrąconego we wszystkich odmianach. Bo to o tym problemie, obejmującym cały wór z napisem "postkolonializm", postanowili zrobić swój Conradowski spektakl Paweł Demirski i Monika Strzępka, a ona była jego najmocniejszą, najdramatyczniejszą egzemplifikacją. Ponad wszelką wątpliwość jest to nowe słowo w poetyce duetu. Czy w obszarze zainteresowań? Po części też. Zazwyczaj byli dużo mniej uzależnieni od obowiązujących narzędzi intelektualnych, wychodzili od własnych biografii i