David Harrower zbudował "Noże w kurach" na schemacie zapomnianej przez cywilizację wsi, w której ścierają się najgłębsze i najprymitywniejsze ludzkie uczucia i gdzie "światło" walczy z "ciemnością". To motyw wykorzystywany w li­teraturze nader często, ale Harrowerowi udało się wpisać w pejzaż tej wsi biblijną historię oddzielania ziarna od plew, odkrywanie i nazywanie świata i uczuć. Rudolf {#os#784}Zioło{/#}, reżyser spektaklu zrealizowanego w Teatrze "Wybrzeże", nieu­stannie balansuje na granicy tego, co w tej sztuce poetyckie i co naturalistyczne. Nie zawsze udaje mu się zachować równowagę i mistyczny obraz przegry­wa z dosłownością teatralnej nagości. Potrafi jednak opowiedzieć historię doj­rzewania Młodej Kobiety, która uczy się nazywać świat. Odnajdywać w sobie to, co najlepsze i to, co najciemniejsze. Hi­storię o samotności. Ta opowieść rozciąga się między dwoma światami. Domem, w którym Młoda Kobieta mieszka ze swoim sta