Hubert Petit-Phar uczył się tańca u Maurice'a Bejarta, legendy francuskiej neoklasyki baletowej. Jego zespół wystąpił w Łodzi ze spektaklem "Nuances 3 - vois ou je vis" gromadząc w Teatrze Nowym niemal pełną widownię. Tego samego wieczoru dwa przedstawienia taneczne - "Crossroads" i "The Point of no Return" - pokazała rosyjski Natalia Kasparova Dance Company. Spektakle zagrano na międzynarodowym festiwalu Łódzka Fiesta Taneczna - pisze Monika Wasilewska w Gazecie Wyborczej - Łódź.

"Odcienie 3 - Zobacz gdzie żyję" to zamknięta w krótkich etiudach gra ciała i rytmu. Na pustej scenie stoi tylko perkusja, a tancerze zmagają się z wydawanymi przez nią dźwiękami. Niekiedy bezładnie uderzane talerze i bębny tworzą drażniący hałas, przechodząc po chwili w harmonijną, rytmiczną kompozycję. Tancerze poddają się brzmieniu lub z nim walczą, realizując cyklicznie uniwersalne motywy, np. wizualizują upływu czasu albo szukanie równowagi. Choreografia utrzymana konsekwentnie w technice modern jazzu korzysta z tradycji baletowej - w podskokach, obrotach i pozycjach, ale pozwala zarazem na ruch nowoczesny, oparty na izolacji części ciała i kontraście: napięcia i rozluźnienia, opadania i wznoszenia, mechaniczności i płynności. Dzięki temu tancerze mogą szukać modeli ruchu determinowanych przez to, co ich otacza na co dzień - sam Petit-Phar [na zdjęciu] mówi o "istocie tańca w urbanistycznym ciele", zakładając, że rzeczywistość, do