EN

5.12.1996 Wersja do druku

Ciągle żywe "Tango"

Groteskowa, metaforyczna forma "Tanga" sprawia, że dramat rozgrywający się w obrębie rodziny możemy interpretować w różnoraki sposób, na wielu płaszczyznach: artystycznej, obyczajowej, społecznej, politycznej. Poszczególne postacie sztuki uosabiają charakterystyczne postawy ludzkiej osobowości. Janusz Grenda w roli Stomila stworzył świetny obraz pseudoawangardowego artysty, poszukującego w wyobraźni własnego, oryginalnego wizerunku wolności. Jego syn Artur, którego z wielką ekspresją zagrał Jakub Ulewicz, to przykład sfrustrowanego, spragnionego uczuć człowieka, przez co bezradnego w swym buncie i zdolnego do najpodlejszych czynów w imię zaspokojenia swych skołowaciałych pragnień. Bezskuteczne próby odmiany oblicza rodziny, a w szerszym kontekście całego rodu ludzkiego i pogłębiające się wewnętrzne rozdarcie Artura, prowadzą go w prostej linii do upadku. Degradacja tego człowieka a w końcu śmierć, zostają przypieczętowane ręką, z począt

Zaloguj się i czytaj dalej za darmo

Zalogowani użytkownicy mają nieograniczony dostęp do wszystkich artykułów na e-teatrze.

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się.

Źródło:

Materiał nadesłany

"Gazeta Kaliska" nr 16

Autor:

mon [Monika Pakuła]

Data:

05.12.1996

Realizacje repertuarowe