Mocne przedstawienie. I nie­przyjemne. I oczywiste. Rzeczywistość niegdy­siejszej Rzeczpospolitej Szlacheckiej (I RP) nadspodziewanie bliska jest ulicy Wiejskiej i III RP w ogó­le. Taką tezę, oczywistą-nieoczywistą postawił Krzysztof {#os#8371}Galos{/#}, reżyser spektaklu. Także autor tekstu - instru­mentalnie potraktowany Jan Chryzo­stom Pasek - dostarczył stosownych przykładów. A gdy służebnych egzemplifikacji brakowało, Galos to i owo dopisał, np. scenę z cukierkiem, wy­raźnie korespondującą ze słynnym stwierdzeniem: "Jeśli nie mają chleba, niech jedzą ciastka". Kropkę postawił reżyser poza przedstawieniem, w programie: gęba Paska "przecież to moje rysy, moja twarz". Przedstawienie zbudowane jest z kilkunastu scen zmontowanych techniką filmową. Na niewielkiej prze­strzeni scenicznej choreograf (Barbara {#os#10001}Marek{/#}) i realizator światła (Marek Płocharski) precyzyjnie punktowali po­szczególne zdarzenia quasi-akcji. Było to tym tru