"Kino Palace" w reżyserii Marka Zakosteleckiego z Teatru Lalka w Warszawie stanowi pastisz niemego kina. Można było przy­puszczać, że oryginalna stylistyka przed­stawienia pozostanie pomysłem błyskotli­wym, lecz jednorazowym. Tymczasem Piotr Cieplak, realizując w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku "Charliego bokserem", podjął wą­tek adaptacji niemego filmu w teatrze. Zestawienie tych dwóch spektakli świadczy niewątpliwie o poszukiwaniu nowych środ­ków wypowiedzi teatralnej. Potwierdza zarazem wyraźny wzrost zain­teresowania niemym filmem, dający się za­obserwować nie tylko w kręgu miłośników "starego kina", ale także w środowiskach stu­denckich i klubowych. Nie wdając się w do­ciekania socjologiczne, można przyjąć, że moda na nieme kino nie jest uwarunkowana jedynie istnieniem warszawskiego Święta Niemego Kina czy festiwalu Era Nowe Ho­ryzonty, gdzie rokrocznie odbywają się po­kazy tego typu. Obie imprezy należy raczej uznać za realizację wz