Teatralne reinkarnacje kina niemego

"Kino Palace" w reżyserii Marka Zakosteleckiego z Teatru Lalka w Warszawie stanowi pastisz niemego kina. Można było przypuszczać, że oryginalna stylistyka przedstawienia pozostanie pomysłem błyskotliwym, lecz jednorazowym. Tymczasem Piotr Cieplak, realizując w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku "Charliego bokserem", podjął wątek adaptacji niemego filmu w teatrze. Zestawienie tych dwóch spektakli świadczy niewątpliwie o poszukiwaniu nowych środków wypowiedzi teatralnej. Potwierdza zarazem wyraźny wzrost zainteresowania niemym filmem, dający się zaobserwować nie tylko w kręgu miłośników "starego kina", ale także w środowiskach studenckich i klubowych. Nie wdając się w dociekania socjologiczne, można przyjąć, że moda na nieme kino nie jest uwarunkowana jedynie istnieniem warszawskiego Święta Niemego Kina czy festiwalu Era Nowe Horyzonty, gdzie rokrocznie odbywają się pokazy tego typu. Obie imprezy należy raczej uznać za realizację wzrastającego zapotrzeb