Nieszczęściem tego spektaklu jest materiał wyjściowy - chaotycz­na sztuka Ewy {#os#19923}Lachnit{/#}, której intryga utkana została ze ścinków pro­blemów, ledwie naszkicowanych reakcji psychologicznych i konturów postaci, okraszonych (obowiązkowo?) cytatem z "Małego księcia". Trudno odmówić autorce szlachetnych pobudek - schi­zofreniczny tryb naszej współczesności, wypełnionej mieszaniną lęków, a dla wielu także brakiem perspektyw na przyszłość, na pewno zasługuje na odnotowanie nie tylko w gazetach. Bałagan narracyjny nie przysłużył się jednak słusznej sprawie; sztuka jest pre­tensjonalna i powierzchowna. Cóż mia­ła z tym materiałem zrobić Natalia {#os#13971}Koryncka-Gruz{/#}, reżyserująca "Złodziejki chleba" w Teatrze TVP? Przynajmniej uporządkować tworzywo i pogłębić pro­blem, wykorzystując możliwości kame­ry. Sztuka nie bardzo sprawdziła się na scenie, mogła ją "poprawić" realiza­cja telewizyjna. Moim zdaniem nic z te­g