W przedmowie do komedii "Cezar i Kleopatra" napisał Shaw, że to "lepsze niż Szekspir"... A podtytuł "historia", nawiązujący do historycznych dramatów teatru elżbietańskiego, świadczy, iż świadomie chciał się zmierzyć z Szekspirem. Dla widzów, przyzwy­czajonych do koturnów "Ryszarda III" czy "Juliusza Cezara" - "Cezar i Kleopatra" jest uroczą humoreską. Lecz właśnie humor jest wyzwaniem rzuconym Szekspirowi przez Wielkiego Kpiarza, przekonanego, iż jego Cezar jest postacią pełniejszą i żywszą niż imperator z szekspirowskiej tragedii. A humor stał się kluczem do zrozumienia shawowskiej koncepcji historii. Nie jako wzniosłej retrospekcji, koturnowej interpretacji tego, co dawno umarło, lecz jej obrazu wywołanego w wyobraźni pisarza, bez perspektywy dziejowej, bez patosu, historycznego dystansu do postaci. Dlatego o ile Cezar szekspirowski jest wzniosłą postacią władcy, o tyle Ce­zar Shawa jest zwyczajnym człowiekiem, który je, pije i kocha, który