Nie lada odwagi wymagało wystawienie przez poniedziałkowy i piątkowy teatr telewizji dwóch spektakli opartych o teksty największych pisarzy Hiszpanii na przestrzeni dziejów - Cervantesa i Federico Garcia Lorki. Adaptacja ponad tysiącstronicowego "Don Kichota", z przeszło sześciuset postaciami i wieloma wątkami, tej arcypowieści, wyrażającej ducha i esencję Hiszpanii, dającej analizę charakteru narodowego - to zadanie dla inscenizatora i adaptatora o stopniu trudności, znacznie przerastającym wiele dotychczasowych przedsięwzięć. Lidia Zamkow musiała narzucić sobie wyjątkowe rygory. Selekcja materiału i podporządkowanie go nadrzędnej koncepcji scenariusza, wybór jedynie fragmentów, urywków tej koncepcji przydatnych, rezygnacja z wielu wspaniałych wątków, postaci, myśli - oto co mogło zapewnić twórcom pierwszy krok do sukcesu. I zapewniło. Adaptacja uwydatniła ludowy nurt utworu oraz jego wątek pierwszoplanowy - kontrast dwóch różnych filoz