EN

21.07.1963 Wersja do druku

Ceremonie pana Ionesco

Król to jęczał, konał król... (Ajschylos, Oresteja) Nie po raz pierwszy król umiera w dramacie. Ale u klasyków śmierci królów były gwałtowne. U Ionesco król umiera przez całą sztukę; dramat zmienia się w studium agonii. U klasyków królowie wiedzieli za co umierają; los królów był figurą ludzkiego zmagania się z losem. Legendarny król drugiego tysiąclecia, Agamemnon, umiera u Aischylosa za sceną. Umiera w chwili triumfu, po powrocie ze zwycięskiej wyprawy na Troję, zgładzony podstępnym ciosem Klitaimnestry. A jednak ta niewidoczna śmierć jest jedną z największych w literaturze. Agamemnon musi poświęcić córkę Ifigenię, aby zdobyć Troję; Klitaimnestra musi zabić męża Agamemnona, aby pomścić córkę Ifigenię. Klitaimnestra zabija Agamemnona, ale Troja zostaje zdobyta. Agamemnon i Klitaimnestra są wolni, ale jednocześnie przez nich spełnia się konieczność; dlatego są tragiczni. Kroi Ryszard III, Gloucester, umiera u Szekspira n

Zaloguj się i czytaj dalej za darmo

Zalogowani użytkownicy mają nieograniczony dostęp do wszystkich artykułów na e-teatrze.

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się.

Tytuł oryginalny

Ceremonie pana Ionesco

Źródło:

Materiał nadesłany

Kultura nr 6

Autor:

Andrzej Wirth

Data:

21.07.1963

Realizacje repertuarowe