Tekst wystąpienia wygłoszonego podczas Międzynarodowej Konferencji "Exchange/Change" zorganizowanej w dniach 13-14 czerwca przy okazji VII Międzynarodowego Festiwalu Tańca Współczesnego "Ciało/Umysł" (6-15 czerwca 2008). Tekst zostanie włączony do przygotowywanej publikacji pokonferencyjnej.

W środowisku tańca współczesnego w Europie można wyróżnić dwa modele instytucji tanecznych. Pierwszy z nich to instytucje prowadzone przez znanego choreografa, którego zespół na kilka lat "obejmuje we władanie" wyposażony w sale, sprzęt i biura obiekt. Na podstawie umowy z władzami zespół otrzymuje budżet na produkcję i prezentację spektakli własnych oraz gościnnych, a także - co istotne - na działalność edukacyjną. Taki model prezentują na przykład narodowe centra choreograficzne we Francji. Inny model instytucji tanecznej to obiekt "impresaryjny", bez przypisanego doń zespołu. W wyniku konkursu na kilka lat przejmuje go ekipa doświadczonego prezentera tańca lub menedżera - tak jest na przykład w Teatrze Ponec w Pradze (funkcjonującym w zaadaptowanym budynku dawnego kina). Przez kilka lat ekipa kierująca danym centrum produkuje i prezentuje spektakle własne i gościnne, rzadziej prowadzi działalność edukacyjną. Zaletą pierwszego modelu jes