Jest wiele fascynującego w umiejętności przerzucania od­czuć i myśli ludzkich przez ba­riery czasu, w trwałości sztuki, któ­rą odnajduje swoją aktualność współcześnie, wyrażana nowym, ale przecież nie innym językiem czło­wieczym niż ten, którym mówił au­tor. Calderon de la Barca urodził się w roku 1600, w roku śmierci Giordano Bruno. Żył w wieku XVII, okresie przełomu w filozofii, ale nie zapominajmy, że tworzył w Hi­szpanii, a więc w sytuacji specy­ficznej, w której echa nowych prą­dów w filozofii zderzały się z za­wiłością form hiszpańskiego baroku. Musiał godzić sprzeczności, musiał być bardzo hiszpański, a stał się jednocześnie niezwykle uniwersalny. Interesowało go bowiem to, co trwal­sze od barwności akcji, od intrygi przybierającej formy narzucone jej przez gusty publiczności "Życie snem" jest przeniesieniem spekulacji filozoficznej na teren sztuki, wtopieniem jej w baśniowy świat wyobraźni, mimo pozorów tak bl