Już od przeszło pięćdziesięciu lat towarzyszy Polakom specjalny rodzaj twórczości dziennikarsko-pisarskiej Wiecha, która w niektórych okresach historycznych stanowiła prawdziwą oazę najlepszego humoru i wszechobecnej satyry. Wielu bohaterów jego felietonów i książek stało się nieodłącznym elementem warszawskiego społeczno-obyczajowego krajobrazu. Stefan Wiechecki - Wiech - debiutował jako dziennikarz i felietonista w 1925 roku w "Kurierze Warszawskim". Od tego momentu systematycznie ukazywały się jego znakomite felietony, pełne humoru rodzajowego, nasycone gwarą Targówka i Szmulek. Pisane są one nie tylko "na gorąco", ale wręcz na ostatnią chwilę, na ostatni moment, stanowiąc osobliwy komentarz, do wydarzeń najprostszych, może nieraz najbardziej błahych, ale opowiedzianych głęboko po ludzku, z reguły jakby "z drugiej strony". Materiał do felietonów czerpał Wiech z folkloru przedmieść warszawskich. Jego bohaterowie mówią językiem przedwo