PLUSY Interesująca interpretacja postaci Kaczątka: przedstawione w postaci ludowej zabawki - pomalowanej na szaro drewnianej figurki z ruchomymi skrzydełkami i kółeczkami, na których porusza się po scenie - odróżnia się od reszty bohaterów nie tylko nieefektowną powierzchownością. W stosunku do literackiego pierwowzoru wyostrzony został aspekt dobroci i naiwności tytułowego bohatera; Kaczątko to daleki kuzyn Kandyda, którego spotykają nieustanne okrucieństwa, a który mimo to nie traci niezłomnej wiary w dobro i sens świata. Kaczątko usprawiedliwia swoich dręczycieli i obwinia siebie, dochodząc do wniosku, że - brzydkie i dziwaczne - zasługuje na złe traktowanie. Wykonawcy nie ukrywają się za lalkami, lecz przemawiają do widzów za pomocą środków aktorstwa dramatycznego. Wśród udanych ról wyróżnić należy poruszające Kaczątko Tomasza Kowola i niejednoznaczną, pełną wątpliwości kaczą matkę Moniki Filipowicz. Wzruszająca i mądra scen