Marius von Mayenburg w komedii drama­tycznej "Brzydal" używa ludzkiego ciała - szczególnie twarzy - jako metafory współ­czesnego społeczeństwa: jego ambicji, wraż­liwości, wyczucia smaku, tęsknot i kom­pleksów. Tytułowy bohater, w kontekście oswojonego już wyścigu szczurów, podąża krok dalej: oto bowiem twarz jego okazuje się niedostatecznie dobra, by pokazywać ją podczas publicznych wystąpień. Operacji nawet nie zmiany, bo twarz Brzydala jest tak szpetna, że trzeba zrobić ją na nowo, podej­muje się znany specjalista. Lette - bo tak nazywa się bohater - po zabiegu zyskuje uznanie i odkrywa wcześniej nieznane, fenomenalne moce w kontaktach damsko-męskich: tak bardzo udał się chirurgowi. Żona tęskni, ale krótko, bo piękna, nowa twarz Lette zyskuje popularność i - jeśli można tak powiedzieć - zaczyna cieszyć się wzięciem. No więc żona ma już do dyspozy­cji kilku "mężów", a świat - kilku pięknych Brzydali. Na drodze krytyki Mayenbu