ZNACZĄCYCH dokonań tego reżysera mamy coraz więcej. Ostatnio w Warszawie mogliś­my obcować z dwoma . "Wzorcem dowodów metafizycznych" - przed­wakacyjną premierą Teatru Pols­kiego i "Wiosną Narodów w Ci­chym Zakątku" - przywiezioną w ramach Teatru Rzeczypospolitej przez Stary Teatr z Krakowa. Przypadek zafundował nam bar­dzo ciekawe zestawienie, rysujące możliwości Tadeusza Bradeckiego dosyć wszechstronniej. "Wzorzec..." pokazuje go nam jako autora i re­żysera tekstu własnego. Ale w ob­cym teatrze. "Wiosna Narodów..." jako reżysera tekstu cudzego. Lecz w teatrze macierzystym. Spróbujmy, patrząc na te dwa dokonania i mając w pamięci poprzednie, określić kilka cech charakterystycz­nych osobowości artystycznej ich twórcy. Zainteresowania Bradeckiego jako pisarza dramatycznego (autora "Wzorca...") i reżysera są tożsame: człowiek poddany ciśnieniom his­torycznym, jego walka o własną autentyczność. Oddziaływanie tych ciśnień Bra­dec