DRAMATURGIA zaczyna wra­cać ku początkom naszych dni. W Teatrze Kameralnym idzie Korcellego "Dom na Twardej", sztu­ka z okresu powstania Krajowej Rady Narodowej, zaś w Domu Woj­ska Polskiego grany jest "Rok 1944". Przeżywamy na nowo genezę rze­czywistości, w której żyjemy i któ­rą kształtujemy. Nie jest to uciecz­ka w historię. Spojrzenie wstecz pozwala tylko lepiej zrozumieć na­szą współczesność, bardziej ją w nas samych utwierdzić i pokochać. Szczególną pod tym względem siłę oddziaływania zdradza "Rok 1944"- wiele obiecujący debiut sceniczny Józefa Kuśmierka. Spektakl, który oglądamy w Tea­trze DWP posiada dwa plany, po­wiązane ze sobą, lecz nierównej wartości. Jeden to plan wielkiego reportażu scenicznego, drugi to osa­dzony na nim plan problemowy. Chociaż strona problemowa uległa w pewnym stopniu załamaniu, praw­da pełnego ruchu i barwy reporta­żu triumfuje na scenie utrzymując widza do końca w napięciu. 1. JAKAŻ jest pro