Świat kultury stracił Bogusława Schaeffera. Polski kompozytor, muzykolog, dramaturg, grafik, filozof sztuki zmarł 1 lipca w wieku 90 lat.

Z urodzenia lwowianin, kilka lat młodości spędził na sowieckim zesłaniu w Kazachstanie. Intelektualnie i artystycznie dojrzewał w Krakowie, studiując, potem rozwijając karierę akademicką. To miasto pozostało jego miejscem, choć pracował i mieszkał także za granicą - od 1986 r. do śmierci w Salzburgu, gdzie był profesorem Mozarteum. Jego talentami można by obdzielić kilka osób. Uznawany za jednego z najoryginalniejszych i najbardziej konsekwentnych praktyków awangardy muzycznej w Europie, napisał przeszło 500 utworów. Stefan Kisielewski nazywał go "ojcem nowej muzyki w Polsce". Nie wszyscy podzielali tę opinię. Kompozytor - błyskotliwy eseista - z humorem i swadą polemizował z oponentami. Napisał kilkadziesiąt tekstów dla teatru. Część przetłumaczono na 17 języków, kilka wystawiono w kraju i za granicą. Jego sztuki to sceniczne partytury na wzór partytur muzycznych. Idee happeningu i teatru instrumentalnego wyeksponowane w takich utworach jak