CZYMŚ zupełnie nowym w naszym życiu teatralnym jest krakowska inscenizacja "Rodziny pechowców" Jerzego Krzysztonia, autora świetnego "Sekretu". Młody zespół realizatorów godzien jest po­chwały; dał widowisko pełne świe­żości i dojrzałości. Przede wszyst­kim zaś ze wszech stron interesu­jące. Na uwagę zasługuje sama kom­pozycja sztuki. Z jej tekstem, gra­nym na środku sceny, w miejscu oznaczonym jako "AKCJA SZTU­KI", związane są - tworząc pewien schemat - komentarze reży­serskie dwóch scen bocznych, na­zwanych "ANALIZĄ PROBLEMU" i "WIEŻĄ TĘSKNOT"... Akcja dzie­jąca się na scenach bocznych two­rzy nadbudowę sztuki; intencją autora i inscenizatora jest tu ukaza­nie racjonalnego i uczuciowego po­dłoża ludzkich czynów. Mówiąc prosto: to wszystko, co czynią bo­haterowie dramatu jest jakąś wy­padkową ich własnych bodźców wewnętrznych (rozumowych i podświadomych), a przede wszystkim najnowszych dziejów ludzkości, stworzonych pr