"Opowieści afrykańskie według Szekspira" w reż. Krzysztofa Warlikowskiego Nowego Teatru w Warszawie. Pisze Aleksandra Pyrkosz w Teatraliach.

"Opowieści afrykańskie według Szekspira" Krzysztofa Warlikowskiego wymykają się klasyfikacjom teoretycznym. Czy jest to bunt reżysera wobec sztuk teatralnych? Bunt wobec widza? W szaleństwie trzech Szekspirowskich dramatów oraz w kontekstach zawartych między wierszami próbuję odnaleźć jakąś metodę, jakiś klucz. Warlikowski jednak jest nieosiągalny. "Opowieści..." to bez wątpienia sztuka zrobiona z rozmachem. Obfita jest w konteksty literatury, czerpie z komiksu, muzyki, natkniemy się także na nawiązania historyczne, społeczne, filozoficzne czy psychoanalityczne. Miszmasz, który proponuje widzom reżyser, nie jest przesadzony. Warlikowski ostrożnie traktuje każdy kontekst, aby nie dopuścić się przejaskrawienia i, co za tym idzie, kiczu. Jest tym samym mistrzem estetycznej żonglerki. Jego sztuka nie może jednak ulec spłaszczeniu poprzez wyliczenie jedynie intertekstualnych źródeł. Warlikowski jest niezwykle ambitnym umysłem i z pokorą stwierdzę,