Takim wydarzeniem jest natomiast mądra i głęboka sztu­ka dramaturga radzieckiego Edwar­da Radzińskiego: "Łunin czyli śmierć Kubusia Fatalisty" wyreżyserowana w Teatrze Dramatycznym w Warsza­wie przez Piotra Cieślaka. Wystawiona po raz pierwszy zimą 1979 r. w moskiewskim Teatrze na Małej Bronnej, swą polską prapre­mierę przeżyła niedawno na scenie kameralnej Teatru Polskiego we Wrocławiu. Opowiada o Michale Łuninie, jednej z najbardziej niezwyk­łych postaci ubiegłego wieku. Oficer pułku kawalergwardyjskiego, uczest­nik bitew pod Austerlitz, Borodino, Lipskiem, adiutant wielkiego księcia Konstantego, potem dekabrysta, ka­tolik, katorżnik, więzień najcięższe­go więzienia Syberii - Akatuja. Sztuka Radzińskiego ogranicza się do trzech ostatnich godzin jakie po­zostały do przeżycia Łuninowi w więzieniu akatujskim, gdzie zmarł 3 grudnia 1845 roku w tajemniczych okolicznościach, prawdopodobnie uduszony. Dramat Radzińskiego mówi na podstawie oryg