25 lipca minie dwadzieścia lat od chwili, kiedy w miejscowości Vence na południu Francji zmarł Witold Gombrowicz. Pisarz polski, który odchodził w pełni lata, w otoczeniu wspaniałych pejzaży, mo­rza i gór francuskiej Riwiery, w pobliżu zgiełku turystycznego sza­leństwa. Odchodził w samotności. Jego pogrzeb był skromny i spo­kojny. W ostatniej drodze towarzy­szyła mu żona, bratanek i 40 osób, które przybyły pożegnać pisarza. Całe jego życie - od wyrusze­nia tuż przed wojną do Argentyny aż do powrotu do Europy i osie­dlenia się w Vence - przebiegało w skrajnie trudnych warunkach, niemalże ascetycznych. Lepsze wa­runki życia, piękna i młoda żona, wspaniałe otoczenie, zatem wszy­stko, co można nazwać szczęściem, przyszło za późno, u schyłku ży­cia, kiedy już nie mógł się tym w pełni cieszyć. Te i inne, nieznane dotąd szerszej publiczności fakty z życia pisarza prezentuje wystawa poświęcona GOMBROWICZOWI w warszaw­skim Muzeu