"Do władzy wielkiej i sprawiedliwej" Teatru Ósmego Dnia w Poznaniu. Pisze Stefan Drajewski w Polsce Głosie Wielkopolskim.

Tytuł spektaklu "Do władzy wielkiej i sprawiedliwej" brzmi jak apostrofa wiernopoddańcza, tymczasem jest to... próba obnażenia postaw ludzi zarówno w czasie zagrożenia, jak i bezpiecznej egzystencji. Ósemki zrezygnowały zupełnie z teatralnej dekoracyjności: dwa podesty, cztery stoliki, ledowe lampki, którymi oświetlają czytane kartki papieru lub fragmenty swoich twarzy. Spektakl do bólu kostyczny. Tylko ten charakterystyczny dla ósemkowego stylu gry rys aktorskich zachowań rozpoznawalny od pierwszej sceny. Ósemki wyciągnęły z Archiwum Izby Skarbowej w Poznaniu donosy obywateli z różnych lat, wiele całkiem świeżej daty. Ludzie piszą "Do władzy wielkiej i sprawiedliwej" o tym, że fryzjerka nie wydała paragonu, sąsiad dorabia, chociaż jest na rencie, ktoś ma nielegalna hodowlę psów rasowych, a kolega jeździ taką furą, że musiał się dobrze nakraść. Publiczność ryczy ze śmiechu jak na najlepszej farsie. Ale to nie jest raczej śmiech gogolowsk