1. W dramacie współczesnej niemieckiej dramatopisarki Dei Loher "Sinobrody - nadzieja kobiet" (napisanym w 1997 roku, wystawianym bez powodzenia w kilku teatrach w Polsce) konstrukcja akcji zasadza się na dwóch prologach i czternastu scenach-stacjach. Obok siedmiu ofiar tytułowego bohatera pojawia się w siedmiu monologach postać Niewidomej, która w finałowej scenie podrzyna gardło Sinobrodemu. Ostatnie słowa dramatu brzmią: "Ja, która uśmiercam miłość. I pragnienie miłości. Tylko raz, jedyny raz zobaczyć niebo" (tłum. Karolina Bikont). Ona jedna potrafiła odwrócić finał mitu, choć nie potrafiła oprzeć się urokowi Sinobrodego. W każdym razie Loher dobitnie pokazuje, że trzeba znaleźć sposób na oszukanie zmysłów, by pokonać mit. Jak Odyseusz przepływający obok wyspy syren. Dać się uwieść, ale nie polec. Poznać, ale przeżyć. 2. Béla Bartók napisał "Zamek Sinobrodego" - swoją jedyną operę - w 1911 roku, a jej pierwsze wystawienie (po k