To przestawianie miało swoją głośną premierą na scenie warszawskiego Teatru Współczesnego w roku 1959, w okresie największych trium­fów tej sceny i jej twórcy Erwina Axera. Przeniesione do telewizyjnego studia zostało wyemitowane 5 października 1964. Stanisław Hebanowski tak pisał w swojej recenzji; "Teatr Współczesny jest teatrem, w którym in­teligentna reżyseria idzie w parze z doskonałym aktor­stwem. Reżyser nie narzuca sztuce swoich wizji, nie odkry­wa nieprzeczuwalnych rewo­lucyjnych treści poza ramami utworu, nie bawi się w figle formalne. Stara się odczytać sztukę zgodnie z tekstem". A sztukę Maxa Frischa, drugiego obok Friedricha Duerrenmatta wybitnego szwajcarskiego dra­maturga, interpretowano wtedy jako parabolę groteskowo-historyczną, ukazującą socjolo­giczne i psychologiczne podło­że przemocy istniejącej na świecie, co wówczas odczyty­wano jeszcze jako dodatkowe symboliczne ukazanie źródeł faszyzmu. Biedermann po pol­sku zna