Najpierw bulwarowa XIX-wieczna komedia rodem z Niemiec, ale przymierzona do polskich realiów, potem teatralny zapis tęsknoty za zmarłą córką. Dwa kompletnie różne spektakle przygotowuje Teatr Dramatyczny - "Pensjonat pana Bielańskiego" (21 marca) i "Treny" Kochanowskiego (3 kwietnia).

Intrygująco brzmi szczególnie zapowiedź tego drugiego przedstawienia - renesansowe "Treny" to, po pierwsze, trudne do przełożenia dzieło na język teatru, po drugie - w Teatrze Dramatycznym realizuje je Piotr Tomaszuk, twórca Wierszalina, przyzwyczajony do swojego niewielkiego zespołu i specyficznej sceny supraskiego teatru. Tomaszuk zawsze realizuje autorskie inscenizacje, wedle autorskiego scenariusza. Tak też będzie tym razem. Reżyser zabierze ze sobą z Supraśla swoich dwóch współpracowników, którzy stworzą muzykę i scenografię. Ale ze słowem Kochanowskiego pracować będą już aktorzy Teatru Dramatycznego - Bernard Bania, Beata Chyczewska, Justyna Godlewska-Kruczkowska i Monika Zaborska. Wiersz i archaiczna muzyka "Treny", choć to jedno z największych dzieł polskiej literatury, traktowane są przez niektórych niesprawiedliwie jak archaiczna ramota sprzed 450 lat. Tymczasem to żywy i przejmujący zapis rozpaczy cierpiącego ojca, napisany pięknym emo