Smutek i przygnębienie - oto dominujący nastrój autorskiego spektaklu Stasysa {#os#8731}Eidrigeviciusa{/#} "Biały jeleń". Niczym w "Rapsodii litewskiej" Mieczysława Karłowicza, w której kompozytor "starał się zakląć cały żal, smutek i niewolę wiekuistą tego ludu". Dla ścisłości dodajmy jednak, że Karłowicz mówiąc o melodiach litewskich miał na myśli muzykę Biało­rusinów Nie przypadkiem przyta­czam tu nazwisko Karłowicza. Przedstawienie warszawskiego Teatru Studio jest bowiem w równej mierze spektaklem plastyczno-teatralnym, co mu­zycznym i z powodzeniem mo­głoby być prezentowane na jed­nym z festiwali muzyki współczesnej. Muzykę do "Białego jelenia" skomponowali Zyg­munt {#os#1233}Konieczny{/#} i jeden z naj­wybitniejszych twórców litew­skich Bronius {#os#8732}Kutavicius{/#}, uro­dzony w 1932 roku koło Ponie­wieża, a więc blisko miejsca, gdzie Eidrigevicius spędził dzieciństwo. Danych autobiograficznych jest w tym widowisku, o nie