Bezimienne dzieło jest kolejnym po Nadobnisiach i koczkodanach, Wariacie i zakonnicy oraz Pragmatystach dramatem Stanisława Ignacego Witkiewicza zrealizowanym przez Krystiana Lupę. Jest też następną po Matce (reż. Jarocki 1964), Onych i Nowym Wyzwoleniu (reż. Szajna 1967), Szewcach (reż. Jarocki 1971) i ponownie Matce (reż. Jarocki 1972) - inscenizacją witkacowską w repertuarze Starego Teatru w Krakowie. Ta najnowsza premiera z innego jeszcze względu może budzić zainteresowanie: pod Wawelem żywa jest pamięć nie tylko o świetnych spektaklach Jarockiego i Szajny (notabene jeleniogórscy Pragmatyści Lupy także niedawno gościli w Starym), lecz również o udanej prapremierze Bezimiennego dzielą przygotowanej w roku 1967 przez Bronisława Dąbrowskiego w Teatrze im. Słowackiego. Krystian Lupa przystąpił do tej realizacji odpowiednio przygotowany. Przestudiował literaturę przedmiotu i kanoniczne już pozycje obowiązkowe czy też nadobowiązkowe, z Nowoczesnym mi