Spektakl baletowy "Ziemia obiecana" Graya Veredona według Reymonta i Wajdy zainaugurował XV Łódzkie Spotkania Baletowe.

Veredon postanowił pokazać mechanizmy rządzące tak specyficznym miejscem, jakim była XIX-wieczna Łódź. Skupił się na ukazaniu dwóch społecznych kosmosów - bogactwa i nędzy, a z rozlicznych wątków wybrał drogę do kariery Karola Borowieckiego. Dla pokazania przestrzeni w sensie urbanistycznym wprowadził do spektaklu element projekcji wideo, która nadała kontekst całej opowieści, a niektórym elementom niezbędny dystans. Czarno-białe, poklatkowe zdjęcia Jarosława Marszewskiego, oglądane na czterech zachodzących na siebie ekranach, nie były obrazkową "eksplikacją" kolejnych miejsc akcji, ale budowały metaforę olbrzymiego kieratu fabrycznego miasta. Szczególny efekt osiągało zdublowanie obrazu wideo na scenie, gdy tłum z ekranu przechodził w postaci tancerzy. Veredon mówi o swoim spektaklu, iż jest on eklektyczny - tak samo jak Łódź sto lat temu. I rzeczywiście, tamta tandetność i powierzchowność znalazła swoje odbicie w wodewilowej choreo