Nie zawsze sprawiedliwy los przekazał nam postać Lucjana Rydla jako "cięgiem gadającego" pana młodego w "Weselu". Portret literacki Rydla utrwalony przez Wyspiańskiego już w ocenie współczesnych wydał się nader krzywdzący i nie przekazywał prawdy o człowieku, który był wybitnym erudyta zwłaszcza w zakresie hellenistyki i historii, mistrzem słowa i znawcą teatru. Z jego bogatej literackiej spuścizny kilka co najmniej utworów na trwałe zostało w dorobku naszej kultury, aby wspomnieć tylko "Zaczarowane koło", "Zygmunta Augusta" czy "Jeńców". Miał też Rydel autentyczne zainteresowanie dla Teatru Ludowego, był autorem pionierskiej pracy "Teatr wiejski przyszłości". Jednym z najbardziej znanych dramatycznych dzieł Rydla, ludowym w najlepszym tego słowa znaczeniu jest pełne scenicznej werwy "Betlejem polskie". W swoim czasie jeden z najczęściej grywanych utworów na polskich scenach, który trafił i na sceny amatorskie, wiejskich nie wyłączając. Tradyc
Tytuł oryginalny
"Betlejem polskie" L. Rydla
Źródło:
Materiał nadesłany
Słowo Powszechne nr 24