Teatr Współczesny - "Gry kobiece" Krzysztofa Zanussiego i Edwarda Żebrowskiego, reżyseria - Edward Żebrowski, scenografia - Ewa Starowieyska.

Idąc do teatru, odczuwam czasami skryte pragnienie, by poobcować tam z czymś, co błyskotliwe i inteligentne, a przecież nie skrywa w sobie dumnych zachceń, by mną wstrząsnąć, zmienić mój pogląd na lot komet lub materią duszy ludzkiej. Słowem, odczuwam czasami pragnienie, by poobcować z dramaturgią dobrze skrojoną, ale na miarę żakietu. Tak właśnie Zanussi i Żebrowski skroili swoje dwa scenariusze. Oba są o kobietach, oba o kobietach starych, oba o staruszkach piekielnie zasobnych, aleć to jedynie sytuacyjny punkt wyjścia do eleganckich gier słownych w psychologię i sofistykę. Zdaniem autorów, zawierają te dialogi "pewien sens ogólniejszy", przy czym sami autorzy stuprocentowej pewności w tym względzie nie mają, gdyż swe przesłanki osłabili kokieteryjnym wtrąceniem: "być może zawierają". A gdybyż nawet nie zawierały? Wystarczy, że "Gry kobiece" cechuje duża doza dyskretnego komizmu, że ich dialog ma rytm pingpongowy, że stwarza możliwoś