"W beczce chowany" w reż. Janusza Ryla-Krystianowskiego w Teatrze Animacji w Poznaniu. Pisze Stefan Drajewski w Głosie Wielkopolskim.

Szkoła białostocka, chciałoby się powiedzieć po obejrzeniu przedstawienia "W beczce chowany" w Teatrze Animacji w Poznaniu. Widać, że Robert Jarosz wychował się na przedstawieniach Piotra Tomaszuka. Radość z narodzin dziecka może być jednocześnie przyczyną udręki: co zrobić, aby długo wyczekiwane i wytęsknione dziecko wychować dobrze, aby uchronić je od destrukcyjnego wpływu świata, który jest zły, aby wyrósł na dobrego i mądrego człowieka? Rodzice ze sztuki Jarosza wpadli na pomysł, aby schować swojego potomka w beczce (motyw zaczerpnięty z baśni fińskich). Znam z najbliższego otoczenia kilka przykładów wychowywania dzieci w izolacji. Niestety, nie uchroniło ich to od kłopotów w późniejszym życiu. Żyjąc pod kloszem, nie nabyli cech odpornościowych, nie poznali najbliższego otoczenia, nie posiedli umiejętności życia w grupie... Świat zaczęli smakować później niż ich rówieśnicy. W konsekwencji cena ich dorastania i dojrzewania