"Niskie Łąki" w reż. Waldemara Krzystka w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu. Recenzuje Janusz R. Kowalczyk w Rzeczpospolitej.

Wrocławiowi trudno mierzyć się z legendą literacką Gdańska, opisywanego przez Grassa, Huellego i Chwina. Kiedy jednak cztery lata temu Piotr Siemion opublikował debiutanckie "Niskie Łąki", wrocławianie uznali je za powieść z kluczem, łącząc jej bohaterów z mniej lub bardziej sobie znanymi postaciami opozycjonistów z początku lat 80. i osobami tamtejszego świata kultury. A gdy Waldemar Krzystek zaadaptował powieść, szturmują Teatr Współczesny. I słusznie, gdyż rozpisana na dialogi i uwiarygodniona świetnymi rolami proza Siemiona sprawdza się na scenie znakomicie. Jest to opowieść w trzech aktach o pokoleniu dzisiejszych czterdziestolatków, którzy w stanie wojennym (Część I "Raj", Wrocław 1983) tworzyli grupę licealistów i studentów, buntujących się przeciw skundleniu rzeczywistości. Spiskowali, kolportowali bibułę, malowali wywrotowe hasła, uciekali przed milicyjnymi pałami. Ich poczynania obserwuje przybysz z zewnątrz - Anglik, zakochan