Dwudziestowieczny dramat hiszpański jest rzadkim gościem na polskich scenach. Byłby prawie nieobecny, gdyby nie spuścizna po Federiku Garcii Lorce. (1898-1936), którego "Krwawe gody", "Dom Bernardy Alba" i "Czarująca szewcowa" weszły trwale do kanonu repertuaro­wego naszych teatrów. Każda z tych sztuk miała u nas po wojnie po kilkanaście realizacji scenicznych. W Łodzi dwa dramaty Garcii Lorki wystawił po raz pierwszy Teatr Wojska Polskiego za dy­rekcji Leona Schillera w odstępie półrocznym. Premiera "Krwawych godów" odbyła się 16 gru­dnia 1948, a "Domu Bernardy Alba" - 10 czer­wca 1949. Oba przedstawienia reżyserował Jó­zef Wyszomirski. Po ten drugi dramat sięgnął ponownie w dziesięć lat później Teatr Nowy (premiera: 18 lutego 1959), powierzając jego re­żyserię Jerzemu Uklei. W roli tytułowej wys­tąpiła Wanda Jakubińska. Dwukrotnie oglądała także Łódź "Czarującą szewcową", w Teatrze Powszechnym i w Teatrze Jaracza. Nas - w obliczu