Nasze teatry muzyczne sta­nowczo za rzadko sięgają po po­zycje dla najmłodszych odbior­ców. Dobrze się więc stało, że Operetka Warszawska, zwraca­jąc się ku współczesnemu re­pertuarowi, zdecydowała się wystawić "Bajkę o skrzypco­wej duszy" Augustyna Blocha z librettem Jerzego Kiersta. Głównymi atutami spektaklu są piękna muzyka i atrakcyjna - choć niekiedy zbyt dosłowna oprawa scenograficzna. Sama bajka jest historyjką o wiejs­kiej rodzinie z matką, boleją­cą po utracie córki przemienio­nej w żmiję i synami, z któ­rych jeden zajmuje się gospo­darstwem, zaś drugi jest na­tchnionym skrzypkiem. Kom­pleksy dobrodusznego w grun­cie rzeczy Wicka, zazdrosnego o względy, jakimi cieszy się u matki utalentowany muzycznie Wojtek, doprowadzają do serii groźnych komplikacji, spowo­dowanych interwencją złośli­wej znachorki. W tej, niekiedy trochę zbyt zawiłej rzeczywistości bajkowej wykonawcy radzą sobie na ogół dobrze. Wyróżnia si