Rok Erwina Axera, w stulecie jego urodzin, już za nami, ale nie ustają Axerowskie "sprawy teatralne". Po "Notatkach z pracy" Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego wydał "Polsko-niemieckie ćwiczenia pamięci"- pisze Maryla Zielińska w Teatrze.

W pierwszym zbiorze na siedemnaście tekstów - pięć pierwodruków, w drugim wszystkie znane, ale przez fakt tematycznego ich doboru i uporządkowania nabierają nowych konotacji, asocjacji, "zawieszenia" znaczeń - wiadomo, Axer był mistrzem budowania względności. Pierwszy wspomniany tom przedstawia człowieka zawodu - reżysera, dyrektora, pedagoga - jego metier, jak lubił to nazywać. Decyzją Agnieszki Rabińskiej, redaktorki również wielu poprzednich książek Axera, dobrze znane felietony ustąpiły miejsca zapiskom okolicznościowym lub z jakichś powodów porzuconym, co w żaden sposób nie odbiło się na ich jakości. Cztery bloki tekstów poprzedza "Szkic autobiograficzny" napisany do pierwszej serii "Ćwiczeń pamięci" (1984), ostatecznie jednak niewłączony do żadnej. Jego ton - żartobliwy, autoironiczny - portretuje autora nie gorzej niż przytoczone fakty z życia. Pierwszą część dedykowałabym recenzentom teatralnym - to noty o przedstawieniach z albu