Najwięcej braw dostaje tu Aleksander Fredro. Przez lata był wprawdzie najczęściej gry­wanym autorem, ale w ostat­nim czasie z coraz większym trudem przychodziło przekonać publiczność o jego prawdziwej żywotności. Fredro nieuchronnie się starzał. Tymczasem teraz, dość nieoczekiwanie, stał się au­torem na nowo odkrywanym i zadziwiająco żywym. Duża w tym zasługa dwóch spektakli, pokazywanych na festiwalu: "Dam i huzarów" w reż. Janusza Nyczaka z Teatru Nowego z Poznania oraz "Pana Beneta" i "Jestem zabójcą" ze wspaniałym Wiesławem Michnikowskim z Teatru Współczesne­go z Warszawy. Pierwszy spek­takl był w całości błyskotliwym zdarzeniem teatralnym, drugi podporządkowuje się wybitnemu aktorowi. Oba świadczą o nie­zwykłym renesansie pisarskim Fredry. I rzecz nie polega tyl­ko na bezinteresowności poli­tycznej jego utworów. Aktual­ność wynika przede wszystkim z racjonalnej, zdroworozsądkowej postawy, z konsekwencji w kompromitowaniu