MAM na myśli koncepcję Tea­tru Powszechnego, który w swojej "Gromiwoji", wiele na pozór zostawiając z Arystofanesa, niewiele chyba pokazał nam z tego starożytnego komediopisarza, i Tea­tru Dramatycznego, który w swych "Ptakach", tępiąc jak tylko się da­ło tekst Arystofanesa, bodaj czy nie uchwycił wiele z ducha i cha­rakteru komedii Arystofanesowskiej. Wprawdzie ktoś mógłby postawić pytanie, czy piszący te słowa nie przesadza trochę, skoro sami auto­rzy przedstawienia w Teatrze Dra­matycznym - A. Jarecki i A. Osiec­ka - uważali za stosowne zaanonso­wać je jako "Ptaki" według Arysto­fanesa, zaś w programie, w słowie wyjaśniającym charakter spektaklu, z pewnym zażenowaniem przepra­szają starożytnego mistrza za to, co zrobili z jego sztuką. Istotnie, jesz­cze przed podniesieniem kurtyny mamy do czynienia z niezwykłą nie­spodzianką. Orkiestra jak najbar­dziej współczesna gra melodię kra­kowiaka (chór ptaków będzie póź­niej tańczył