EN

1.12.2013 Wersja do druku

Arturo i namiestnik: żywa pamięć wojny

Autorka jest teatrolożką, autorką monografii Jerzego Jareckiego i pedagogiem, dziekanem Wydziału Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie.

Wiosną 1961 roku Erwin Axer zdecydował się na wystawienie w Teatrze Współczesnym "Kariery Artura Ui"l, i wręczył Łomnickiemu egzemplarz - główna rola była przeznaczona dla niego. Sztuka, napisana przez Brechta w 1941 roku, nie uchodziła za szczególnie udaną w dorobku autora, ale tkwiący w niej potencjał zadecydował o jej scenicznej karierze. Po raz pierwszy wystawiono ją w Berliner Ensemble w roku 1959, rok później w Paryżu wyreżyserował ją Jean Vilar w Theatre National Populaire i sam zagrał główną rolę. Decyzja Axera nie była podyktowana jedynie sukcesem teatralnym berlińskiego i paryskiego przedstawienia. Temat niemiecki, i szerzej, wojenny, był bardzo osobistą sprawą w rachunku artystycznym reżysera - i całego pokolenia. Z perspektywy kilkunastu lat, które dawały możliwość głębszego oglądu zjawisk z przeszłości, wracał z wielką siłą na teatralne sceny w latach sześćdziesiątych. Dość wspomnieć słynne przedstawienia: Dochodzeni

Zaloguj się i czytaj dalej za darmo

Zalogowani użytkownicy mają nieograniczony dostęp do wszystkich artykułów na e-teatrze.

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się.

Tytuł oryginalny

Arturo i namiestnik: żywa pamięć wojny

Źródło:

Materiał nadesłany

Dialog Nr 12

Autor:

Beata Guczalska

Data:

01.12.2013

Realizacje repertuarowe